
ਰੋਜ਼ ਅਜ਼ਲ ਦੇ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਪੀਆ ਦੀ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ ਦਿਲ ਮੇਰਾ
ਆਖ਼ਿਰ ਤੀਕ ਨਾ ਛੁੱਟਣ ਦੇਸਣ ਸਖ਼ਤ ਜ਼ੰਜ਼ੀਰ ਸੱਜਣ ਦੇ
ਤੋੜੇ ਲੱਖ ਪਹਾੜ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਮੇਰੇ ਪਰ ਤਰੁਟਣ
ਸਿਰ ਜਾਸੀ ਪਰ ਭਾਰ ਨਾ ਸੁਟਸਾਂ ਵਾਂਙੂ ਕੋਹ ਸ਼ਿਕਨ ਦੇ
ਰੋਗੀ ਜੀਊੜਾ ਦਾਰੂ ਲੋੜੇ ਸ਼ਰਬਤ ਹਿਕ ਦੀਦਾਰੋਂ
ਦੇਣ ਤਬੀਬਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਬਾਹਾਂ ਰੋਗ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਨ ਦੇ
ਹਿਰਸ ਸੱਜਣ ਦੀ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਵਿਚ ਐਸਾ ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ
ਜਿੰਦ ਜਾਸੀ ਪਰ ਹਿਰਸ ਨਾ ਜਾਸੀ ਪੱਕੇ ਕੌਲ ਸੁਖ਼ਨ ਦੇ
ਖਿੜੇ ਗੁਲਾਬ ਸ਼ਿਗੂਫ਼ੇ ਉੱਗੇ ਹੋਏ ਸਬਜ਼ ਬਗ਼ੀਚੇ
ਆਈ ਵਾਉ ਫ਼ਜਰ ਦੀ ਲੈ ਕੇ ਖ਼ਤ ਪੈਗ਼ਾਮ ਵਤਨ ਦੇ
ਬਾਸ ਲਈ ਤਾਂ ਪਾਸ ਗਈ ਸੀ ਪੁਰ ਪੁਰ ਕੰਡੀ ਸੱਲੀ
ਬੁਲਬੁਲ ਨੂੰ ਕੀ ਹਾਸਿਲ ਹੋਇਆ ਕਰ ਕੇ ਸੈਰ ਚਮਨ ਦੇ
ਉਡ ਉਡ ਥੱਕੇ ਪਏ ਨਾ ਛੱਕੇ ਬਾਤ ਨਾ ਪੁੱਛੀ ਯਾਰਾਂ
ਵੇਖ ਚਕੋਰਾਂ ਕੀ ਫਲ ਪਾਇਆ ਬਣ ਕੇ ਆਸ਼ਿਕ ਚੰਨ ਦੇ
ਇਸ ਸੂਰਜ ਦੀ ਆਤਿਸ਼ ਕੋਲੋਂ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਕੁਮਲਾਣਾ
ਨੀਲੋਫ਼ਰ ਦਾ ਇਸ਼ਕ ਅਜੇ ਭੀ ਬੇਪਰਵਾਹ ਨਾ ਮੰਨਦੇ
ਜੇ ਕੋਈ ਚਾਹੇ ਵਾਂਗ ਮੁਹੰਮਦ ਸਰਗਰਦਾਨ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਸੁਹਣਿਆਂ ਦੀ ਅਸ਼ਨਾਈਓਂ ਛੁਪ ਕੇ ਬੈਠੇ ਨਾਲ਼ ਅਮਨ ਦੇ
Read More! Learn More!