ਬੀਬੀਏ ਰਾਣੀਏ ! ਬਾਲੜੀ ਬੱਚੀਏ !
ਗ੍ਰਸਥ ਦੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਡਾਲੀਏ ਕੱਚੀਏ !
ਖੇਡ ਦੀ ਪਯਾਰੀਏ ! ਲਾਡ ਦੀ ਗਿੱਝੀਏ !
ਛੋਪਿਆਂ ਗੁੱਡੀਆਂ, ਖੇਨੂੰਆਂ ਰੁੱਝੀਏ !
ਪ੍ਰੇਮ ਪੰਘੂੜਿਆਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਪੱਲੀ ਏਂ,
ਅੱਜ ਪਰ ਹੋਰ ਪਰਵਾਰ ਵਿਚ ਚੱਲੀ ਏਂ ।
ਪੰਧ ਹੈ ਸਾਹਮਣੇ ਨਵੇਂ ਸੰਸਾਰ ਦਾ,
ਖੇਲ ਹੈ ਸ਼ੁਰੂ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਧਾਰ ਦਾ ।
ਉੱਠ, ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੋ ! ਕਾਰ ਸੰਭਾਲ ਲੈ,
ਫ਼ਰਜ਼ ਨੂੰ ਸਮਝ, ਮਰਯਾਦ ਨੂੰ ਪਾਲ ਲੈ ।
ਏਸ ਮਰਯਾਦ ਵਿਚ ਵੜਦਿਆਂ ਸਾਰ ਤੂੰ,
ਹੋਇੰਗੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨਾਲ ਦੋ ਚਾਰ ਤੂੰ ।
ਪਰੇਮ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰੂਪ ਪਲਟਾਇਗਾ,
ਖ਼ਾਰ ਜੋ ਜਾਪਦਾ ਫੁੱਲ ਬਣ ਜਾਇਗਾ ।
ਪਰੇਮ ਥੀਂ ਪਾਲੀਓਂ, ਪਰੇਮ ਦੀ ਆਸ ਤੇ,
ਰੱਬ ਨੇ ਘੱਲੀਓਂ, ਪਰੇਮ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ।
ਟਹਿਲ ਦਾ ਮਹਿਲ ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਪਾਣ ਨੂੰ,
ਫੁੱਲ ਪੁਰ ਤ੍ਰੇਲ ਦਾ ਰੂਪ ਹੋ ਜਾਣ ਨੂੰ ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਮਹਿਕਦਾ ਬਾਗ਼ ਇਕ ਲਾਇ ਦੇ,
ਪਿਆਰ ਪਸਰਾਇ ਦੇ, ਠੰਢ ਵਰਤਾਇ ਦੇ ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਸਿੰਧੁ ਵਿਚ ਮਾਰ ਲੈ ਤਾਰੀਆਂ ।
ਚੀਰ ਜਾ ਔਖੀਆਂ ਘਾਟੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ।
ਰਣ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਜਿੱਤਿਆ ਜਾਇਗਾ,
ਸਾਹਮਣੇ ਸਵਰਗ ਦਾ ਦਵਾਰ ਫਿਰ ਆਇਗਾ ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦੀਆਂ ਦੇਵੀਆਂ ਰੂਪ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀਆਂ,
ਪੂਰਸਨ ਤੇਰੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ।
ਨੂਰ ਦਾ ਚਾਨਣਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇ ਕੇ,
ਭਾਗ ਸਭ ਲਾਇ ਕੇ, ਬਰਕਤਾਂ ਪਾਇ ਕੇ ।
ਸੌਂਪਸਨ ਵਾਗ ਗ੍ਰਹਸਥ ਸੰਸਾਰ ਦੀ,
ਆਪ-ਠਰ ਜਾਇੰਗੀ ਹੋਰਨਾਂ ਠਾਰਦੀ ।