ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ !

(ਕਾਫ਼ੀ)

ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ ! ਕਿਉਂ ਤਰਸਾਂਦੇ ਹੋ ?
ਪ੍ਰੇਮ ਕਸਾਏ (ਅਸੀਂ) ਭਜ ਭਜ ਆਈਏ,
ਅੱਗੋਂ ਲੁਕ ਲੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ।

ਨੈਣ ਲੜਾ ਕੇ, ਜ਼ਿੰਦ ਅਵਾ ਕੇ,
ਸੀਨੇ ਪ੍ਰੇਮ ਮੁਆਤਾ ਲਾ ਕੇ,
ਲਿਸ਼ਕ ਦਿਖਾ ਕੇ, ਧੁਹਾਂ ਪਾ ਕੇ,
ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਅੱਖ ਚੁਰਾਂਦੇ ਹੋ ?

ਧਸ ਗਿਆ ਜਿਗਰ ਤੀਰ ਅਣੀਆਲਾ,
ਪੁਟ ਖੜਨਾ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਸੁਖਾਲਾ,
ਚੁੰਬਕ ਲੋਹੇ ਨੂੰ ਦਿਖਲਾ ਕੇ,
ਆਪਣਾ ਆਪ ਬਚਾਂਦੇ ਹੋ ?

ਪੜਦੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਰੇ ਹਟਾਓ,
ਭਰ ਗਲਵਕੜੀ ਠੰਢਕ ਪਾਓ,
ਖੁਲ੍ਹ ਕੇ ਨੂਰੀ ਝਲਕ ਦਿਖਾਓ,
ਕਿਸ ਪਾਸੋਂ ਸ਼ਰਮਾਂਦੇ ਹੋ ?

ਜੇ ਕੋਈ ਸਾਥੋਂ ਹੋਈ ਖੁਨਾਮੀ,
ਜਾਂ ਕੁਝ ਪ੍ਰੇਮ-ਲਗਨ ਵਿਚ ਖ਼ਾਮੀ,
ਬਖਸ਼ਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਥਾਣੀਂ,
ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾਦੇ ਹੋ ?