अन्तिम कविता - भूपिन ब्याकुल

हिजो केहि रुढ कविहरु थिए

जो भन्थे

कविताको लागिमात्र भएपनि

अलिकति अंध्यारो चाहिन्छ !

केहि चिन्तकहरु थिए

जो सोच्थे

सत्यलाई पुष्टि गर्न

अलिकति अँध्यारो जोगाउनुपर्छ

हे ईश्वर

मा जताजतै उज्यालै उज्यालो देखिरहेछु

अचनाक कसरि मेटिएर गयो अँध्यारो दुनिया ?

सोचिरहेछु

अँध्यारो, जो थियो आज बिहानसम्म

त्यसलाई बगाएर लागेको छ उज्यालोको नदीले

उदासी, जो थियो उभिएको हृदयसम्म

बिद्रुपता, जो थियो टाँगिएको आँखासम्म

पगालेर गएको छ उज्यालोको तापले

छैन, अब कुनै अँध्यारो बाँकी छैन

केटाकेटीहरुको झोलाभित्र

छैन, अब कुनै कुरुपता बाँकी छैन

छातीको सुरुंगभित्र !

गाउँलेहरुको पेटभित्र

भोकको कुनै अँध्यारो छैन

स्कुलहरुमा /